Zij

Liesbeth Bos is beeldend kunstenaar en econoom. Zij groeide op in Liberia. De studie Tuin- en Landschaps-architectuur in Wageningen werd ingeruild voor de richting economie, waarin zij afstudeerde.

Zij is in 2006 afgestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag.

De menselijke maat is belangrijk in haar werk. “Samen” werken is altijd essentieel.

Beeldtaal

Liesbeth Bos maakt fragmentarische installaties die structuren blootleggen en actuele, maatschappij-inhoudelijke vragen stellen in een voortschrijdende zoektocht naar evenwicht.

Drijfveer is het vinden van evenwicht in een snelle, oppervlakkige wereld, waarin zij soms bijna toevallig een glimp van een diepere essentie opvangt. - Hoe meer uitersten gezocht worden hoe groter de kans om uit evenwicht te raken. Maar tegelijkertijd met een intenser gevoel dat je bestaat, dat je met bezieling kan doen wat je doet.-
Kernwoorden hierbij zijn: gebruik van minimale beeldmiddelen, ontrafelen en weer opbouwen, monochromie, elementaire vormen, kleur en intuïtie.

Kleur en vorm

De zoektocht naar evenwicht begon door een tweedimensionaal realistisch beeld terug te brengen tot haar meest elementaire kleur en vorm. Kleur krijgt vorm.
Uiteindelijk blijven er grote monochrome vlakken over. Kleur is vorm en vorm is kleur.

Vorm is zo een manier om recht te doen aan een enkele zelfstandige kleur.
Vorm creëert een derde dimensie.
Het driedimensionaal zijn is hier echter anders dan bij een sculptuur. Niet de vorm in de ruimte is het belangrijkste element, maar de ruimte die de kleur vraagt. Hiermee bepaalt het kleurvlak de grens tussen twee en drie dimensies.

Fragment

Steeds is een fragment uitgangspunt. Verwondering over een alledaagse gebeurtenis is het beginpunt van het beeldende proces. Een enkel fragment wordt geanalyseerd, uitvergroot en ontleed.

Het is opgebouwd uit verschillende lagen. Er is een dominante vorm en kleur. Er zijn lichtplekken en schaduwen. Ook de context waarin het fragment gevonden is krijgt een plek. Naast de formele dimensie wordt de inhoudelijke context toegevoegd.

Maar steeds worden de lagen op een gelijk niveau gebracht en naast elkaar gezet. Het proces van ontrafelen en opnieuw samenstellen begint; er ontstaan nieuwe beelden. Elk nieuw beeld roept automatisch weer een ander nieuw beeld op.

Nieuwe werkelijkheid

In haar proces legt Liesbeth Bos de diepere structuur van het oorspronkelijke beeld bloot; uitersten worden verbonden, het eenvoudige en het complexe, het abstracte en het concrete. Zij werkt in series. Elk geanalyseerd fragment levert een reeks werken op. In een reeks wordt de vraag gesteld naar het evenwicht tussen het fragmentarische, impulsieve en bezinning en schoonheid.

Vluchtig gezien variaties op een thema, maar elk volgend werk dringt dieper door in het wezen van die vraag, roept automatisch een volgende vraag op en probeert een antwoord te geven. Er ontstaat één geheel, een nieuwe werkelijk-heid, waarin het concrete en het poëtische elkaar vinden in een eigen balans.